Paarden spiegelen- Midnight
Toen je hier kwam had je een pittige confrontatie met de leidende merrie van de kudde. Het overkwam je en het overviel je. En het was veel voor je. Je zonderde je af en liep en liep. Waar je oude baasje je soms opzocht stond jij te wachten.
Ik voelde je verwarring, “Waar ben ik en wat doe ik hier. Alles is veranderd, niets meer hetzelfde en wie ben ik hier in dit geheel van onzekerheid”. En o, wat raakte je mij diep aan. Ik keek naar je en je spiegelde mijn oude pijn van er niet bij horen. Anders zijn. En dus jezelf terugtrekken, alleen. Het niet weten en nog niet veilig genoeg bij jezelf zijn. Ik kon het bijna niet aanzien. Maar de bewustwording van wat er werkelijk gebeurde, wat je werkelijk bij me aanraakte maakte me zo dankbaar. De schaduwkant zien, het beest in de bek kijken is niet makkelijk. Maar wat is het nodig om zo de pijn ook weer achter je te laten, om het licht daarin weer toe te laten. Mijn oude pijn van het afgescheiden voelen, mijn gebrek aan zelfliefde volledig voelen was een groot geschenk.
Die avond in het licht van de maan ging ik naar je toe en konden we bij elkaar helen. “Ik zie jou lieve Midnight en je mag er helemaal zijn, neem je tijd”. En dat was tegelijkertijd de boodschap aan mezelf. “Je mag er helemaal zijn Froukje, hou van jezelf als nooit tevoren. Draag jezelf. Alleen dan kun jij je leven ten volste leven”. Als ik nu naar je kijk zie ik jou prachtige waarde in de kudde. Door je instinctieve oergevoel om bij de kudde te horen werd je er een prachtig onderdeel van. Een stille zachte kracht mag ik wel zeggen. Jij houdt de groep in de gaten. Je bent die ruin met nog steeds zijn prachtige hengstkwaliteiten, de backbone van de kudde. Je staat open voor liefde van mij maar je blijft altijd wat op afstand, observerend. Behalve als we een PaardenSessie doen, dan ga je aan. Waar je nodig bent, schijn jij je prachtige licht. Je ziet het niet meteen maar je bent een fundament voor de groep.
0 Reacties