In een een mooie rode broek en een vrolijk shirt stapte deze vrouw vanochtend mijn pipowagen in. Ze voelde dat ze ondersteuning nodig had en wilde heel graag een reading. Zelf had ik al chaos ervaren deze ochtend en eigenlijk past dat altijd bij degene die komt voor een reading. Rood was ook wat ik aandeed qua kleding. Niets is toeval. Al bij het plaatsnemen in de stoel wilden de tranen stromen. De kaarten die ik voor haar trok waren weer helemaal in lijn met datgene wat zich wilde tonen. Háár waarheid, háár wijsheid en háár kracht mogen volledig in het licht komen te staan. Het is nú het moment. Zo mooi hoe dat klopte voor haar. Het was genoeg. Al bij de start van de reading voelde ik zo’n woede! Klaar met alle meningen en waarheden van anderen. Nu is het tijd voor mij. En hoewel dat al in werking was gezet in haar, ze is al stappen aan het zetten voor zichzelf, kwam er een beeld van haar als baby. Wilde je hier eigenlijk wel komen, hier op aarde? Nee, hoor ik haar snikkend zeggen. Ze voelt dat het een nee is. Het beeld van een baby dicht tegen haar moeder aan, gedragen en gekoesterd dichtbij de hartslag van mem was wat deze vrouw nodig had gehad. De hoeveelheid aan prikkels was teveel voor dit kleine baby’tje om te verwerken waardoor de emotie in dat lijfje te groot werd en ze het nodig had een muurtje om haar heen te bouwen en zich vooral te richten op alles buiten haar. Pleasen van de ander en zichzelf nooit op de eerste plek zetten was het gevolg. Na de beschrijving van dit beeld kwam er het oerhuilen, zo noem ik het, zo’n diep verdriet wat al zo lang gezien wilde worden mocht vrij. Wat mooi dat ze zich veilig genoeg voelde om de diepste tranen te huilen. Hierna volgde een beeld van haar in de foetushouding op de grond, een voor een gooiden mensen hun mening als een dikke jas over haar heen in alle kleuren. Maar niet háár kleuren. Geen ademruimte, geen vrijheid… Wanneer besluit je onder deze laag van jassen/ meningen vandaan te komen? Ja, het is tijd zegt ze maar hoe? Het hoe is een vraag die vaak langskomt tijdens readings. Het ‘hoe’ is de mind. Die snapt dit niet en wil jou zo snel mogelijk in veiligheid hebben, hoe dan ook. Op dat moment mag je de tijd nemen om stap voor stap te voelen wat er nodig is vanuit je hart. Je komt het gaandeweg tegen terwijl je het leven leeft. Stel daarbij steeds de vraag; wat is goed voor mij. Deze vrouw geeft prachtige en ook grappige beelden door, er zit veel humor in. En zo zijn alle beelden van elke persoon die hier komt weer anders en dat maakt dit werk heel bijzonder. Gaandeweg de reading komt deze vrouw tot rust en komt er helderheid, het is de start van een reis naar een ander leven met andere keuzes die vooral goed voor haar mogen zijn. Ze is er nog niet en dat weet ze ook, deze reading was een prachtige stap richting zelfliefde. Hoe mooi en bijzonder en zacht is dat. Alleen maar liefde en heel veel dankbaarheid dat mensen zoals deze vrouw mij het vertrouwen geven om een prachtig stukje helderheid te geven op weg naar het mooiste leven.
De magische Inner Walk
De magische Inner Walk ervaring… Nog nagenietend van een magische ervaring schrijf ik mijn verhaal… Vandaag liep ik namelijk onze eerste Inner Walk....
0 Reacties