Helende wandelingen

Helder helend verhaal
We wandelen vaak door de prachtigste natuur, alles van thuis valt even weg en er is ruimte. Om te luisteren, te delen, te lachen, te huilen(ik vooral dan)oude pijn toe te laten en ook ten diepste te genieten. De bijzondere werking van de natuur. Er komt altijd voorbij wat gezien wil worden. Zo waren we er de afgelopen keer getuige van dat een vader zijn zoon hardhandig iets duidelijk probeerde te maken. De jongen was woedend en ook intens verdrietig. Hij huilde en huilde. Vader en loyale dochter liepen weg. Jongen bleef huilend achter. Ik vroeg hem of het ging. Hij riep naar mij “laat me!” Ja, jongen, ik laat jou. En dan gebeurt het in mij. Ik word diep, diep geraakt door dit beeld. Dit gevoel, deze emotie. Ik kan alleen maar huilen terwijl ik doorloop. Jory is bij me en maakt ruimte voor mij. Ik word wel iets rustiger, ik weet dat het niet de bedoeling is dat ik kinderen ga redden. Ik mag juist naast hen staan en balans brengen. En oh, wat heb ik het er lastig mee. Een trappetje afgelopen moet ik even stil gaan staan en komt er een oersnik vanuit het diepste van mij. Natuurlijk gaat het niet over deze situatie, er wilde iets gezien worden in mij. Er hoeft niet zoveel gezegd te worden. Al wandelend door de natuur kan ik het onderdak geven en wordt het weer zachter in mij en om me heen. Een paar keer diep zuchten. De schaduwkanten tonen zich volop en ik laat het toe. Niet gemakkelijk, zeg maar gerust loeizwaar hier en daar maar het is de juiste weg voel ik. Zo kan ik steeds opnieuw mijn licht ergens op laten schijnen totdat het helemaal onderdak heeft gekregen. Wat een geschenk eigenlijk hè… Deze helende reis van de ziel waarbij we steeds dichter bij onze kern komen, diegene die we werkelijk diep van binnen zijn. Je maakt je los van de kudde en gaat je eigen waarlijke ik zien en ten diepste voelen. Want wie ben jij eigenlijk, wat wil je, wat raakt jou aan, wat wil er in jou echt gezien worden? Ben jij er klaar voor om naar de fluisteringen van je ziel te luisteren?